اطلاعات نوشت : از جمله دغدغه های مهم و اساسی و تقریباً همیشگی رهبری انقلاب، دانشگاه و محیط دانشجویی است

به گزارش اخبار پیام نور PnuNews.com دیدارهای مفصل و جداگانه و دوسویه با دانشجویان و دانشگاهیان در هر سال مورد تأکید ایشان بوده و در سفرهای استانی نیز دیدار با اساتید و دانشجویان دانشگاه از جمله برنامه های اصلی و روال معمول قرار می گرفته است.

این علاقه مندی را آیت الله خامنه ای از همان ابتدای انقلاب و عضویت در شورای انقلاب و یا وقتی به عنوان نماینده حضرت امام در ماجرای انقلاب فرهنگی حلقه واسط محیط دانشگاه با حکومت نوپای اسلامی بوده اند، همواره داشته اند. این دغدغه، دل مشغولی و علاقه مندی در رابطه با محیط دانشجویی در دوران ریاست جمهوری و در دوران رهبری نیز با همان شدت و حدّت استمرار داشته است که البته هر رهبری در این جایگاه در دنیای رو به پیشرفت امروز از چنین بینش بلندی باید برخوردار باشد.

نکته جالب آنکه جلسات دیدار دانشجویی همواره طولانی تر از بقیه دیدارهای ایشان بوده است. دیدارهایی که ابتدا با سخنان بی پرده نمایندگان دانشجویی آغاز می شود و سپس حُسن ختام آن، سخنان رهبری است. اما در این دیدار طولانی که از ساعت 6 عصر آغاز و تا زمان اذان مغرب و برگزاری مراسم نماز و افطار و حتی ساعاتی نیز پس از افطار ادامه یافت، نزدیک به ده نفر از دانشجویان صحبت کردند و پس از آن سخنان مهمی توسط رهبری بیان شد اما سرفصلهای مهم این سخنان را می توان چنین برشمرد که:

1ـ فهم و شناخت سیاسی برای دانشجو لازم است اما سیاست بازی و سیاسی کاری خیر.

2ـ مهم ترین فریضه دانشجویی آرمانخواهی است. آرمانخواهی در نقطه مقابل واقع گرایی نیست بلکه مخالف محافظه کاری است.

3ـ تکرار آرمانها باید تا مرحله گفتمان سازی استمرار پیدا کند.

4ـ تفکر دینی را جز با اقناع نمی توان منتقل کرد و پرهیز از سطحی نگری در آن لازم است.

5ـ علت اصلی دشمنی نظام سلطه با ایران، اندیشه جمهوری اسلامی مبتنی بر عدم پذیرش سلطه گر و سلطه پذیر است.

6ـ اسلام رحمانی، به معنای اسلام آمریکایی مبتنی بر لیبرالیسم اومانیستی غربی نیست.

7ـ در دانشگاه به کارگیری اساتید ارزشی ضروری است و باید از عناصر نامطمئن و غیر معتقد به ارزش های نظام و کشور اجتناب کرد.

در رابطه با این توصیه ها و رهنمودها می توان تفاسیر مختلف و مفصلی را ارائه داد و تشریح این امهات نیازمند یادداشت های چندی است اما نگارنده تنها به دو نکته اشاره دارد که توجه به آن خالی از لطف نیست.

نخست آنکه برخی شاید تصور کنند که توصیه به دانشجویان برای پرهیز از فعالیت های حزبی سیاسی به معنای دوری از فضای سیاسی و فهم سیاسی است. اتفاقاً تأکید رهبری به دخالت دانشجویان در امور سیاسی، تشکیل کرسی های آزاداندیشی در دانشگاه ها و تقویت روحیه گفتمان سازی و نظریه سازی، هر سال بیش از سال گذشته بوده است.

آنچه محل دغدغه است این است که مبادا برخی از دانشجویان به عنوان نیروهای ستادی و پیاده نظام احزاب و تشکل های گاه غیرمسئول سیاسی بیرونی عمل کنند. یعنی عوامل بعضاً غیرمشروع بیرونی خدای ناکرده به عنوان نیروهای پیاده از آنان برای مطامع خویش بهره برداری کنند. در این صورت دانشجو و دانشگاه، خود ابتکار را در دست ندارد بلکه عامل اجرا و دستوری می شود که از بیرون صادر می شود.

این انذار البته نباید چنین اشتباه انگاشته شود که مقصود رهبری، اطاعت محض از دولت یا حکومت و عدم اظهارنظر یا انتقاد و یا عدم دخالت در امور سیاسی است، بلکه پویایی و استقلال رأی و دقت در وقت و عمر و فراموش نکردن عمل به وظیفه و آرمان و ماموریت اصلی یعنی کمک به پیشرفت و توسعه کشور و کسب علم و تکنیک و روان سازی چرخ تولید و صنعت کشور، مراد است.

نکته مهم دیگر که باید مورد توجه و عنایت دولت و به ویژه وزارت علوم و رؤسای دانشگاه ها قرار گیرد تقویت اساتید ارزشی و حمایت از آنان است. برخی با بی انصافی این سخن و توصیه را به عمد و یا به سهو دچار قلب معنا و مفهوم می کنند. به این معنا که این شائبه و انگاره را دامن می زنند که منظور فقط اساتید بسیجی و حزب اللهی با هر رتبه و منزلت علمی و صرفاً به خاطر وابستگی به نظام و یا تنها به دلیل انجام فرائض دینی و عبادات است.

چنین خلط مبحث و معنایی نوعی تهمت و حتی ظلم به اساتید معتقد و مؤمن و دردکشیده ای است که نه تنها از سطح علمی و سواد کمی برخوردار نیستند بلکه چه بسا از همترازان خویش نیز از نظر علمی بسی بهتر و بالاترند، اما به خاطر اعتقاد و آرمانشان حتی تواضع بیش از حد هم به خرج می دهند و جدای از آن، دلایل بسی محکمتر هم باید بیاورند تا ثابت کنند که سطح علمی بالایی دارند. باید این روحیه در میان دانشگاه و مدیران دانشگاهی ما وجود داشته باشد که از به کارگیری این گروه اساتید و حمایت از آنان دچار تردید و یا دودلی نشوند.

بخش اعظم پیشرفت های علمی و به ویژه هسته ای را همین اعتقاد و ایمان رقم زده است. همین ایمان و اراده و عزم بسیجی و روحیه جهادی همچنان می تواند حماسه های علمی بیافریند. و البته این سخن هرگز به معنای ایجاد محدودیت برای هر هموطنی که به این کشور و به این مردم و پیشرفت علمی و اقتصادی کشور عشق می ورزد نیست از جمله برای همه اساتید دلسوز و وطن پرست که شاید نقدی هم بر حکومت داشته باشند، اما این کشور و نظام و مملکت را دوست دارند…

بلکه فقط و فقط بدین معناست که به خاطر القائات بیگانگان و یا عدم اعتماد به نفس، از به کارگیری مدیران معتقد و دلسوز و البته باسواد اجتناب نکنیم

فتح الله آملی