ایسنا نوشت: ناسا در حال آماده‌سازی برای پرتاب یک فضاپیما در نزدیکی سیارک «بنو» است؛ به گفته دانشمندان این سیارک می‌تواند در اواخر قرن 22 با زمین برخورد کند.

 فضاپیمای OSIRIS-Rex از ایستگاه نیروی هوایی کیپ کاناوران فلوریدا در هشتم سپتامبر 2016 (18 شهریور 95) به فضا پرتاب خواهد شد.

در ذیل به برخی نکات لازم درباره ماموریت OSIRIS-Rex می‌پردازیم:

–  OSIRIS-Rex یک فضاپیمای بدون سرنشین است که به بنو سفر خواهد کرد. این سیارک که در مجاورت زمین قرار دارد، غنی از کربن بوده و تاریخ اولیه منظومه شمسی را در خود دارد.

– OSIRIS-Re اولین ماموریت ناسا برای سفر به یک سیارک خواهد بود که با نمونه‌برداری به زمین بازخواهد گشت.  

– این فضاپیما پس از دو سال تعقیب سیارک بنو سرانجام در آگوست 2018 به آن خواهد رسید.

– پس از انجام مطالعات دقیق در مدار بنو این فضاپیما روی سطح آن فرود خواهد آمد و نمونه‌ای از آن را با خود در سال 2023 به زمین می‌آورد.

– پس از دو سال از بازگشت نمونه، این تیم علمی نمونه را فهرست‌بندی کرده و برای رسیدن به اهداف علمی این ماموریت آن را مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌دهند.

– دانشمندان معتقدند این نمونه اولیه شواهد مهمی از منبع حیات در زمین و احتمال اینکه حیات از جایی دیگر از منظومه شمسی سرچشمه گرفته باشد، ارائه خواهد کرد.

– حداقل 75 درصد از این نمونه در مرکز پرواز فضایی جانسون در هیوستون برای تحقیقات بیشتر دانشمندان جهان از جمله دانشمندان نسل‌های آینده نگهداری خواهد شد.

– اگرچه بنو رسما به عنوان یک سیارک خطرناک شناخته شده است، اما به گفته دانشمندان ناسا احتمال برخورد آن با زمین هنگام عبور از بین سیاره ما و ماه در سال 2135 تنها 0.037 درصد است.

 در خبرنامه رسمی سازمان ملی هوانوردی و فضایی آمریکا (ناسا) بر استفاده کاربردی از نتایج تحقیقات دو تن از اساتید دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی تاکید شده است.

به گزارش سایت پی ان یو نیوز PnuNews.com مقاله دکتر محمدحسن حیدری، استاد گروه بیولوژی و علوم تشریحی و دکتر ابوالفضل موفق، استاد گروه ژنتیک پزشکی و نایب رییس انجمن ژنتیک پزشکی ایران از اساتید دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی در مجله رادیواکتیویتی محیطی بین‌المللی انتشار یافت و خبرنامه سازمان ناسا با استناد به این مقاله بر استفاده کاربردی از نتایج تحقیقات مذکور تاکید کرد.

در این مقاله که درخصوص بررسی تاثیر تشعشعات کهکشانی بر روی مردم منطقه رامسر ایران بود، گزارش شده است که میزان تشعشعات کهکشانی در این منطقه 80 برابر سطح نرمال جهانی است. در حالی که تحقیقات نشان داده مردم این شهر زیبای توریستی نسبت به میانگین جهانی کمتر به سرطان مبتلا می‌شوند.

نتایج تحقیقات علمی دانشمندان ایرانی در این خصوص حاکی از آن است که ژن تولیدکننده سلول‌های ایمنی در سیستم دفاعی بدن مردم این منطقه کم جمعیت بیشتر است. بنابراین ساکنان منطقه مذکور نسبت به صدمات و خطرات تشعشعات مصونیت و سازگاری بیشتری نسبت به سایر مردم جهان دارند.

بر اساس تحقیقات مذکور، مردم این منطقه می‌توانند بهترین گزینه برای فضانوردی و سفر به مریخ و ماه باشند تا متقاضیان فضانوردی از کشور آمریکا.

بر اساس این گزارش، یکی از بزرگترین چالش‌های فرستادن افراد به فضا و سیاره مریخ، مساله تشعشع‌هایی است که از اشعه‌های کیهانی نظیر خورشید و سایر ستارگان در کهکشان ساطع می‌شوند. فضای کره زمین و میدان‌های مغناطیسی بدترین اشعه‌های موجود را منحرف می‌کند؛ اما سیاره مریخ میدان مغناطیسی ندارد و این مساله باعث شده بخش اعظمی از فضای این سیاره به دلیل فقدان میدان مغناطیسی طی میلیون‌ها سال از بین برود. طبق فرضیه‌ای که ناسا پیش از این مطرح کرده بود، مریخ ابتدا دارای میدان مغناطیسی بوده، اما میلیاردها سال پیش در اثر سرد شدن آن را از دست داد و باعث شد یون‌های موجود در اتمسفرش تا حدود زیادی از آن جدا شوند. یکی از خطرهایی که فضانوردان را تهدید می‌کند، قرار گرفتن در برابر این تشعشعات کیهانی است و کسانی که بدن‌های قوی‌تری دارند، برای فرستادن به فضا افرادی مناسب‌ترند