متاسفانه وزارت بهداشت با مسله افزایش ظرفیت دانشجویان پزشکی به شدت انقباضی برخورد میکند و ظاهرا بهانه هم این است که ما با سلامت مردم سر و کار داریم. هرچند اصل این حرف درست است ولی به هیچ عنوان این موضوع نباید مانع ایجاد ظرفیت های جدید بشود که نتیجه آن انحصاری شدن بازار پزشکی است به گونه ای که یک پزشک عمومی که معادل فوق لیسانس وزارت علوم است، کمینه حقوقش 5 میلیون بوده ولی کارشناسان ارشد وزارت علوم حتی در رشته های ناب هم خواب این حقوق را نمیتوانند ببینند یا یک متخصص با مدرکی که پاییین تر از یک phD وزارت علوم است، اساسا چند و گاه چند ده برابر یک استاد دانشگاه وزارت علوم درآمد دارد. مردم برای مراجعه به یک متخصص باید مانند برد‌ه ها و غلامان به خرده فرمایشات منشی های این پزشکان تن دهند تا بتوانند ۵ دقیقه از دانش آنها استفاده کنند. منکر ارزش دانش آنها نیستیم ولی این انحصاری کردن و گسترش ندادن جامعه پزشکی است که باعث شده چنین اختلاف طبقاتی بین فارغ التحصیلان دانشگاهها دو وزارت حاصل شود و از طرفی اسباب فخرفروشی ایشان بر مردم باشد. در پایان جهت اطلاع مردم عزیز یک مثالی را عرض کنم. در سازمان انرژی اتمی ایران، یک دانشیار رشته‌ هسته‌ای که امروز به عنوان دانشمندان کشور تلقی میگردند و حداقل ۲ تا محافظ شبانه روزی از آنها حفاظت میکنند، دریافتی شان ۵ تا ۶ میلیون است. (دقت کنید:‌ یک دانشمند هسته ای که به قدری برای مملکن مهم است که حدود ۱۰ میلیون در ماه هزینه برای حفاظت از جان او انجام میشود) در حالیکه یک متخصص ارتوپدی که سه سال پیش از دانشگته فارغ التحصیل شده است، در یکی از شهرستانه و نه در تهران، فقط شبی ۱ میلیون درآمد از مطب دارد (ساعت ۶ تا ۹ شب) خودتان بقیه اش را پیدا کنید.